Klinkt spannend nietwaar?

Vinologen lopen er mee weg. Jacques Brel was dol op een goede dessertwijn. Want edele rotting, of pourriture noble zoals de Fransen zeggen, levert bij daarvoor geschikte druiven een sprookjesachtige wijn op. De schil wordt aangetast, vocht verdampt en het natuurlijke suikergehalte neemt toe. En dan persen. Na een glas voel je je niet rot meer. Je verlangt naar een lied, een mooi lied over vriendschap die boven het leven uitstijgt. Ik zing zo’n lied van Brel en nog een paar meer. Ook over wijn. Want Jacques lustte ‘m graag. Ik doe dat tegen loodgieterstarief. Net goed genoeg om een Sauternes van te kopen.

Proeverijtje? Ik luister het graag op, of een ander soort feest dat een verassend intermezzo verdient. Ik neem zelf een begeleidingstape mee, en een speaker op een stok. En daarna ben ik snel weer weg. ́Op-rotten’ zogezegd.